Μαθήματα διά ζώσης ή online;

Ένας δεκάλογος που αποδεικνύει ότι η online διδασκαλία ήλθε για να μείνει.
Σε μια πρόχειρη αποτίμηση των δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί αυτήν τη στιγμή, θα μπορούσαμε να επισημάνουμε τα εξής:

1. Έχουν τεθεί αυστηρά όρια από τις αρχές ως προς τον αριθμό των μαθητών που δύνανται να έχουν ταυτόχρονη φυσική παρουσία σε μια αίθουσα.
2. Είναι σαφής, ερμηνεύσιμη και απόλυτα θεμιτή η επιθυμία των μαθητών να ξανασμίξουν με τους συμμαθητές τους και να αλληλεπιδράσουν κοινωνικά.
3. Είναι, επίσης, λογική και αυτονόητη η ανησυχία των γονέων σε ό,τι αφορά τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η αλληλεπίδραση κατά την ώρα του μαθήματος, των διαλειμμάτων αλλά και κατά τη χρήση των μαζικών μέσων που απαιτεί η μετάβαση από το σπίτι στο φροντιστήριο και αντίστροφα.
4. Δεν υπάρχει στον ορίζοντα ασφαλής χρονικός προσδιορισμός αναφορικά με το πότε θα λήξει οριστικά η κατάσταση επιφυλακής στην οποία έχουμε όλοι περιέλθει, μαζί με τους συνεπακόλουθους κινδύνους από την παραμικρή ανθρώπινη συναναστροφή.
5. Εμφανίζεται εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο αργά ή γρήγορα να νοσήσουμε (ίσως με διαφορετική ένταση ή με διαφορετικά συμπτώματα) όλοι όσοι δεν επιλέξαμε κάποια μορφή κοινωνικής αποστασιοποίησης, χωρίς, επίσης, να έχει αποκλειστεί με βεβαιότητα ο κίνδυνος να επαναπροσβληθεί από τη νόσο κάποιος ο οποίος ήδη νόσησε.
6. Είναι αλήθεια ότι το πλήθος των ατόμων που αλληλεπιδρούν πολλαπλασιάζει εκθετικά τους κινδύνους, αλλά οι κίνδυνοι δεν εξαλείφονται, έστω και αν οργανωθεί η μικρότερη δυνατή ομάδα εργασίας, αφού ο καθένας μας, ακόμα και στις τετ α τετ συνομιλίες του είναι φορέας του φορτίου μικροβίων που του κληροδότησε όλη η προηγούμενη κοινωνική αλληλεπίδρασή του με όλους όσους ο ίδιος συνάντησε (αλλά και από όλους όσους εκείνοι είχαν συναντήσει νωρίτερα).
7. Ένας μαθητής ή καθηγητής που θα νοσήσει ο ίδιος ή κάποιο μέλος της οικογένειάς του, είναι συνετό (αν όχι απαραίτητο) να αποφύγει τον συγχρωτισμό με τα υπόλοιπα μέλη του τμήματος για 15 ημέρες (με ό,τι αυτό σημαίνει για την επίτευξη των ακαδημαϊκών στόχων ενόψει των πανελλαδικών κυρίως).
8. Χωρίς μελοδραματισμούς ή καταστροφολογίες για την πιθανή έκταση των επικείμενων κινδύνων, είναι μάλλον ορατό ότι καμία ομάδα εργασίας, ανεξάρτητα από τη σύστασή της, δεν είναι δυνατό κατά τη διάρκεια ενός ολόκληρου διδακτικού έτους να λάβει εγγυήσεις ή να εκθρέψει την ελπίδα ότι δεν θα υπάρξουν απώλειες διδακτικών ωρών, αν οδηγηθεί στη δια ζώσης διδασκαλία.
9. Είναι λογικό ότι κάθε εκπαιδευτικός θα ήθελε να επιστρέψει στην τάξη του το ταχύτερο δυνατό, γιατί, εκτός των άλλων, κάτι τέτοιο είναι για τον ίδιο η πιο απλή, φυσική, συνήθης και, κατ´ επέκταση, η πιο βολική συνθήκη εργασίας.
10. Κάθε υπεύθυνος εκπαιδευτικός, όμως, χρειάζεται να λάβει υπόψη του όχι μόνο τις θεσμικές υπαγορεύσεις, αλλα και την ανάγκη να διασφαλιστεί στον μέγιστο βαθμό η υγεία και η ασφάλεια των μαθητών του, των συνεργατών του και των οικογενειών τους.

Κατόπιν όλων των παραπάνω, θα έπρεπε όλοι να αντιληφθούμε ότι η online διδασκαλία ήλθε στη ζωή μας για να μείνει, και, επομένως, ο μαθητής, ο γονιός και ο δάσκαλος που θα πετύχουν τους στόχους τους είναι αυτοί που μπορούν να αποδείξουν ότι υποδέχτηκαν έγκαιρα προετοιμασμένοι τους όρους που η νέα αυτή συνθήκη φέρνει στις ζωές μας, χωρίς να προσκολλώνται στις παγιωμένες βεβαιότητές τους.